Φεβρουάριος 8η 2019, Τα παραμιλητά της Μέρας

    Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2019

Είθε η Ελληνική Γλώσσα να 

γίνει κοινή όλων των λαών. 

Βολταίρος 

Πήρα 'να μήνυμα πως είναι σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής γλώσσας...
                    ["ποιάς γλώσσας σκέφτηκα..... μπάαα για να γελάσουν θα το στείλαν φίλοι",
καθώς, ξέρω ότι γνωρίζουν, τον έρωτα των ποιητών για την καθαρεύουσα,
                               [την γλώσσα που με διδάξανε μες τον εμφύλιο, με πλάκα και κοντύλι*,
εκείνη που σα νερό κυλάει, εκείνη που λες φράση ολόκληρη με μιά της λέξη, 
                                                        [που θάταν αδύνατο μ' άλλο τρόπο σε ποίημα να χωρέσει.

Για να πεις πι-χί, "επαμφοτερίζουσα" στα Αγγλικά, χρειάζεσαι έντεκα λέξεις :
       ["when she leans to one side and when in the other".... χα... ούτε καν πεντέξη,
και στα μοντέρνα Ελληνικά φίλε μου δώδεκα "που κλίνει πότε προς τη μια μεριά 
                                                    [και πότε προς την άλλη".... Άχ Έλληνες ποιος ν' αντέξει
σαν έρχεται θρασύς ο σαϊμπερδιορθωτής κι έχει τα μούτρα να μας διορθώνει
                                                                                [αν δεν του γράψουμε τη λέξη λεηλατημένη,
να 'ξαφανίσουμε δηλαδή τα ύψιλον, τα όμικρον-γιώτα κλπ.
          [όπως φωστήρες εξαφανίσαν προ ετών, δασεία, περισπωμένη και υπογεγραμμένη.

Κατασφαγμένη πια η γλώσσα που διδαχτήκαμε,
                                                         [η γλώσσα μας Έλληνες, εκείνη της λαλιάς του Ομήρου,
του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Αλεξάνδρου,
     [που έμενε αλώβητη νικώντας τους αιώνες, διαβαίνοντας δια πυρός και δια σιδήρου.


     ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Γυρίζοντας πριν κάποια χρόνια από το σαραντάχρονο
                                                           [της βίαιης μετανάστευσής μου τ' ατέλειωτο ταξίδι,
βρήκα τους συμπολίτες μου να είναι αδιάφοροι και κινητοκαλωδιωμένοι,
                    [τη γλώσσα μας χάμω να κείται, και ορθογραφικά με γιώτα το Γαλαξείδι.

Τελειώνοντας, εγώ ο τελευταίος επιζών της Σεπολιώτικης λέσχης των ρομαντικών,
                                         [θα ήθελα να συγχαρώ και να τιμήσω τον κύριο Γεώργιο Κουρεντή,
τον ιστορικό του ναυτικού μουσείου Γαλαξειδίου, και να τονίσω πως επιμένει
    [με έψιλον-γιώτα να γράφει την πατρίδα του, έτσι...για όποιον θάθελε να τον συγχαρεί. 

Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
               [με εκβιάζεις μου κολλάς, και τελειώνει ο Ρασούλης, σάμπως φταις κι εσύ μπορεί.

    
ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ Σ' ΑΓΑΠΩ         

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

                                               εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά 

σάμπως φταις κι εσύ καημένη...... 
στίχοι του  Μανώλη Ρασούλη       

_________________________________________________________________________________

 * Πλάκα και Κοντύλι, Το απαραίτητο εξάρτημα των παλιών μαθητών σε άλλους καιρούς, στα χρόνια της απόλυτης πενίας και ένδειας, φτώχειας για τους νεόγλωσσους. Η πλάκα με το κονδύλι, το οποίο χρησιμοποιούσε ο μαθητής για να γράφει στην πλάκα. 
 Το κονδύλι ήταν κατασκευασμένο από σχιστόλιθο, υλικό κατάλληλο και φθηνό ως μέσο γραφής.
Η πλάκα είχε διάφορα μεγέθη και συνήθως είχε δεμένο με σπάγκο το σφουγγαράκι με το οποίο ο μαθητής έσβηνε και συχνά ήταν δεμένο με σπάγκο και το κονδύλι. 
 Στα χωριά θεωρούσαν τυχερά τα παιδιά που αντί για σφουγγάρι χρησιμοποιούσαν λαγοπόδαρα γιατί θεωρούνταν ότι έσβηναν καλύτερα και πιο γρήγορα.
_____________________________________________________________________

συνεχίζεται

. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα με τον γενικό τίτλο
  "Τα παραμιλητά της Μέρας" που βρίσκονται χύμα αραγμένα
  στο προσωπικό ημερολόγιο του Π. Ματαράγκα, τα ψηφιακά  
  επιμελείται η Αληκτώ*.

* Αληκτώ, η χθόνια θεά που κατοικούσε στον Άδη και κατεδίωκε όσους διέπρατταν
ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής αρμονίας και τους τιμωρούσε.

  apo trello ki apo mikro...