Φεβρουάριος 6η 2019, Τα παραμιλητά της Μέρας

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Τη δεύτερη μέρα, της επίσημης επίσκεψής μας στην Τουρκία

            [και στο παλάτι του σουλτάνου, εγώ βρισκόμουν στο μουσείο Μπενάκη
με τον μικρό δωδεκάχρονο φιλομαθή ανιψιό μου
                                                                     [Ματαράγκα Κωνσταντίνου Βικτωράκη...

Είχε προηγηθεί η επίσκεψή μας στην οικία της Πηνελόπης Δέλτα
                  [στην Κηφισιά που αποτελεί την έδρα του ιστορικού αυτού Αρχείου
του Iδρύματος Μπενάκη και εν συνεχεία σε διάφορα άλλα παραρτήματα
                              [όπως της οδού Πειραιώς, του πασίγνωστου αυτού μουσείου.

Ο μικρός "σοφός" δεν ήξερε τι να πρωτοδεί, τι να πρωτοσχολιάσει,
                                                               [ήταν περιχαρής και κατενθουσιασμένος.

Θαύμασα την αρτιότητα του μουσείου, τα σπάνια εκθέματα, μα είδα κάτι
                      [που με θορύβησε, λαμπάκια μ' άναψε κι έφυγα συλλογισμένος,
καθώς μες τα εκθέματα ήτανε κι ένα... ρολόι τσέπης με αλυσίδα,

                                                  [από μια σφαίρα ή βόλι ακριβέστερα, θρυμματισμένο

του Έλληνα Φιλικού δραγουμάνου Ιωάννη Παπαρηγόπουλου,
    [[που σαν από θάμα τούχε σώσει τη ζωή, στο Αζώφ επάνω... ρολόι ευλογημένο.

Ακολούθησαν μέρες που δεν σήκωνα κεφάλι,
              [χωμένος μεσ' στα βιβλία και δίκτυα, πληροφορίες να πάρω και τα λοιπά,
τι έγινε να μάθω με λεπτομέρειες... που δεν έμαθα ή δεν μούπαν
                                           [ή μάλλον καλύτερα "γιατί" αγνοούσα, τα γεγονότα αυτά.

Τα όσα έμαθα απ' την βιβλιογραφία τα παραθέτω εδώ,
    [αρχίζοντας απ' το τέλος με κάποιον πατριώτη μας, σε κείνα τα μέρη προσκυνητή,
που απέδωσε την οφειλόμενη τιμή σε όσους "ξένους" πεθάνανε για μας

                                 [να βγούμε απ' το σκοτάδι.... μια θέση νάχουμε στον ήλιο δηλαδή. 

Ευγνώμων ταξίδεψε στα πέριξ του Ναβαρίνου, προσευχήθηκε στο Μαραθονήσι,
                                                      [στο μνημείο των 272 πεσόντων Άγγλων θαλασσινών,
εν συνεχεία αντίκρυ στη Σφακτηρία, όπου και προσκύνησε στο μνημείο
                                                                          [των 188 Ρώσων ναυτών και αξιωματικών,
τέλος στη μπασιά του κόρφου σ’ ένα από τα τρία μικρά νησάκια,
         [στο Τσιχλή Μπαμπά, σ' ένα ακόμα μνημείο πεσόντων, 185 Γάλλων ναυτικών.

Όλοι αυτοί πολέμησαν ηρωικά και τη ζωή τους δώσανε,
                            [υπέρ του Δικαίου και υπέρ ημών, "ίνα ανακτήσωμεν την ελευθερίαν".

Βεβαίως όπως προανέφερα τα ανωτέρω αφορούν την κόλαση των 3.734 κανονιών
                   [των καραβιών συν και των παρακτίων.... είς τήν έν Ναυαρίνω ναυμαχίαν,
δηλαδή τις μπαταρίες της στεριάς του Νιόκαστρου και της Σφακτηρίας,
                                     [που τις μπάλες τους βροχή δεχόντουσαν οι τριεθνείς ναυμάχοι...

Τι να πρωτοπεί κανείς για τους ηρωισμούς

         [και την αυτοθυσία των ευρωπαίων και μισο...ευρωπαίων σε κείνη κει τη μάχη.

Από τ' αμέτρητα περιστατικά ανδρείας ενδεικτικά θα αναφέρω ένα μόνο,

                                                 [για το πως, σαν τα λιοντάρια τότε όλοι τους πολεμήσαν:

Η Ρωσική ναυαρχίδα Αζώφ συγκέντρωσε πάνω της τα περισσότερα πυρά,
       [και δεν μπορούσαν να καταλάβουν οι Αιγυπτότουρκοι το πως δεν την βυθίσαν,
κι αντί για κείνη.... το ένα μετά το άλλο τα δικά τους πλοία
                              [απ' τα κανόνια της, φλεγόμενα κάναν βουτιά κι αράζανε στον πάτο.

153 μπάλες σκάσανε πάνω της, είκοσι τέσσερις νεκροί... τριάντα επτά του θανατά,
                [μια από δαύτες κόβει το χέρι του ανθυποπλοίαρχου Μπουτένεφ....μα κάτω
ο σκληροτράχηλος καθόλου δεν το βάζει, πρόχειρα την πληγή μπατάρει
                                                                             [και συνεχίζει να μάχεται μέχρις εσχάτων.

Ευγνώμονες οι Έλληνες, θρηνήσαν νοερά, με τις μανάδες
                                                [εκείνων των πολεμιστών και των νεκρών τους αθανάτων.

Μα μήτε κείνοι..... μήτε και μεις γνωρίζαμε... και τώρα ακόμη μισο...γνωρίζουμε
               [πόσο χοντρά παιχνίδια στο παρασκήνιο παίζονταν τότε απ' τους μεγάλους,
στα μυστικοκονκλάβια του καθενός και στα υπουλοσύμφωνα
                  [που υπογράφονταν για να "αγνοηθούν" κι οι μεν να ρίξουνε τους άλλους.

Δεν μας λευτέρωσε η ναυμαχία (!), ουδένα ρόλο έπαιξε...... καθώς απ' τον Σουλτάνο

                         [συγνώμη ζητούν οι Άγγλοι και καθαιρούν σαν στασιαστή τον ναύαρχό τους,
προτείνουν δε στη Πύλη ότι αφού είναι ατίθασοι οι ραγιάδες και τόσα χρόνια πολεμάνε,
         [ας τους δοθεί μια ψιλοανεξαρτησία κι ως φόρου υποτελείς να δίνουν τον οβολό τους.

Μόνο όταν ο Τσάρος αποφάσισε, την τυραννία των ομοθρήσκων να τερματίσει,
          [και Ρώσικα στρατεύματα εισβάλουν στην Τουρκία περνώντας τον Προύθο ποταμό,
οι Αγγλογάλλοι είδαν ότι οι Ρώσοι θα βάζανε παντού πόδι,
       [σε Βόσπορο, Μέση Ανατολή κι Ελλάδα και στείλαν στρατό εδώ, πριν απ' τον Ρωσικό...

 ________________________________________________________________

συνεχίζεται

. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα με τον γενικό τίτλο
  "Τα παραμιλητά της Μέρας" που βρίσκονται χύμα αραγμένα
  στο προσωπικό ημερολόγιο του Π. Ματαράγκα, τα ψηφιακά 

  επιμελείται η Αληκτώ*.

* Αληκτώ, η χθόνια θεά που κατοικούσε στον Άδη και κατεδίωκε όσους διέπρατταν
ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής αρμονίας και τους τιμωρούσε.

  apo trello ki apo mikro...