ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (8)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Πριν το Τέλος

"Σπαρκς" σύμφωνα με τους Αμερικανο- Βρετανούς,

λόγω των σπινθήρων των πρώτων ασυρμάτων         

"Φούνκα"* για τους Γερμανο-Αυστριακούς,               

"Μαρκόνης" για τους Ελληνες ,                                     

Το τέλος του ασύρματου
τούτο το νταραβέρι,
αγάπη ήταν τ’ ασήμαντου
φορές γιατί 'χε φέρει
μαντάτα από τη στεριά
στο ναύτη τον χαμένο
χρόνια εκεί στην ξενιτειά
απ' τη ζωή αποκομμένο...

Κάποιος τον σκέφτηκε
και μεσοπέλαγα σ’ επαφή
ήρθε με τον ασύρματο
δεν είχε εντελώς λησμονηθεί,
τουλάχιστον όχι απ' όλους
κι ο ναύτης είχε γιορτή !!

Των ναυτικών γλυκαίνονταν
κείνη η ζωή τους η πικρή
με δαύτη των λίγων λέξεων
γλώσσα, την τηλεγραφική.

Ξήλωμα των ασύρματων*
όπως και του Μαρκόνη,*                         *Ασυρματιστής
που εστελνε το *S.O.S,
ήτοι το "τέλος μας ζυγώνει.*

Για ξεγραμμένους ναυτικούς,
σαν πέσουν σε κυκλώνες
το «εσοές» είναι γι αυτούς,
για ολόκληρο αιωνα,
ένας καλός τους άγγελος,
και "άγιος" o Μαρκόνης,
είσαι η μόνη μας ελπίδα,
εσύ, του λεν, μας σώνεις,"
και στο λεπτό αυτοί ξεχνούν
τα μπινελίκια που θα πουν
όταν θάναι μπουνάτσα,
Κοπρόσκυλο, μπαγάσα
τον λεν’, που είναι αρακτός,
καλοντυμένος, καθαρός
κι όχι μέσα στα λάδια,
βρίζοντας δε και τα καράβια,
τον μακαρίζουν, τον φθονούν,
λεν τζάμπα εισπράττει κι απορούν.

Μα μετανιώνουν σαν ακούν
για μη αναστρέψιμες φθορές
στους ασυρματιστές,
που προκαλούνται απ’ την βοή,
και τάση, πούχει η συσκευή.

Και κάτι ακόμη πιο κουφό
που το διαπίστωσα κι εγώ,
μια ταραχή μεσ’ το μυαλό
απ’ τον μονότονο σκοπό,
του χειριστήριου που κτυπά
κι ως φαίνεται επηρεάζει
το σώμα τους που διαπερνά.

Τους τραυματίζουν για καλά
οι ήχοι μέσα από τ’ αυτιά,
λες χώνονται μέσα στη ψυχή,
κι η επίδρασή τους ορατή.*                    * Ασυνήθιστη συμπεριφορά

Μετά τους ασυρμάτους,
θα σβήσει κι αγάπη άλλη
των ναυτικών σιγά-σιγά,
αγάπη πιο παλιά μεγάλη,
διάβασα στον Καζαμία
πως κάτι γκουγκλ και τζιπιτί
θα φάνε τα ταχυδρομεία,
σκυμμένοι όλοι θάν' σε δαύτα,
μ΄όλο τον κόσμο με αυτά
θα επικοινωνείς στο τσάκα
είτε νύχτα είτε τη μέρα
πα στου υπολογιστή τους χάρτες,
ως την Κίνα και πιο πέρα,
σ' ολάκερες της γης τις "άκρες"

Για κοίτα φίλη-ε μου να δεις
πώς θα μικρύνει ο κόσμος,
σκέπτομαι παρ' όλα αυτά
να παραμείνω, εστω μόνος,
λάτρης του ταχυδρομείου
και του ασύρματου του πλοίου.

Για μένα ήταν... δυό ερωμένες,
και, δεν μπορώ να πω,
με αγαπήσαν οι καημένες,
τότε στη δύσκολη ζωή μου,
ζεσταίναν την ψυχή μου.

Ασύρματος και ταχυδρομεία,
παρηγοριά....στη "φυλακή" μας,
φινίτο....πώς το λένε... πάνε,
φεύγουν κι αυτά μαζί μας.



*Γουλιέλμο Μαρκόνι Ο «πατέρας της εκπομπής ραδιοκυμάτων σε μεγάλη απόσταση» και ο εισηγητής του Νόμου του Μαρκόνι, ο ανήσυχος νους του οποίου χάρισε στην ανθρωπότητα το πρώτο λειτουργικό σύστημα ραδιοτηλεγραφίας. (Νόμπελ Φυσικής το 1909 για την καινοτόμα δουλειά του στην ασύρματη τηλεγραφία. Κέρδισε τον τίτλο ευγενείας του μαρκησίου με τον οποίο τον τίμησε ο βασιλιάς της Ιταλίας...

Αφιερώνεται στον Σπαρκς, το φίλο Καναδό μαρκόνη (ασυρματιστή), που δυστυχώς, βγήκε μόνος του βράδυ, ο επιπολαιο-απρόσεκτος για οινοπνευματοποσία και βρέθηκε μαχαιρωμένος σε ένα ντόκο κάποιου πόρτου του Αμερικάνικου Νότου, λίγο πιο πέρα από το υπό Γερμανική σημαία φορτηγό ST. PATRICK που το 1970 ήμασταν πλήρωμα μαζί, αυτός εγώ και άλλοι τρεις Έλληνες (δυο ανθυποπλοίαρχοι και δύο μηχανικοί) και με όλους τους υπόλοιπους Γερμανούς...
Εγώ παιδί της Κατοχής, αισθανόμουν κάπως περίεργα να μου φέρνει καφέ, να καθαρίζει την καμπίνα μου και να με υπηρετεί ένας "Άριος", που οι προγονοί του ήτανε όπως λέγανε ανώτερης φυλής, και που ίσως εκτέλεσαν κάποιους δικούς μου που κατ' αυτούς ήταν μίας πολύ κατώτερης ράτσας από αυτή των κάποιων πολλών φαντασμένων Γερμανών.

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (2)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

    ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Σαν Κωπηλάτης σε γαλέρες

εκεί που άφησα κομμάτια της ζωής μου

Ξαναμπήκα νοερά
μέσα στο πλοίο,
να γράψω της ζωής
ετούτο το βιβλίο,
και με βαλίτσα
το μυαλό μου...
θα έλεγες κρυφά
κι από τον εαυτό μου.

Από συνήθεια μου παλιά
κοίταξα προς τα κατάρτια,
και μπερδεμένα είδα,
πάνω εκεί στα ξάρτια
τα παλαβά, τρελά,
και ξεχασμένα όνειρά μου,
που τότε στη νιότη
τη χαμένη τη δικιά μου,
για χρόνια έκανα
μες τα σκοτάδια,
στη δώδεκα-τέσσερις
τη σκυλίσια* βάρδια.                            *Dog watch

Τώρα γιατί γυρίζω πίσω
σε ό,τι πάντοτε μισούσα,
δεν μπορώ να το εξηγήσω
λες κρυφά να τ’ αγαπούσα ?

Αναπάντητη απορία,
λες να έχω κάτι πάθει,
οι πνιγμένες με τα χρόνια
μες της θάλασσας τα βάθη

οι αναμνήσεις οι κακές,
μου το παίζουν ζωντανές
θυμίζοντας την ιστορία μου,
την καταδίκη-τιμωρία μου,
και να μου λεν έφτασε η ώρα,
για τον κακό μου τον καιρό

να διηγηθώ εδώ και τώρα

κι απ' τα δόντια έξω εγώ να πω

για κείνες τις καρικατούρες,

εκείνες τις θλιβερές
των συμφερόντων μούρες....

Στ΄αυτιά μου λες βογκούν

αόρατες τσαμαδούρες,
σ' ομίχλη, στο Ίνγκλις τσάνελ*          *English channel -Μάγχη
και όλο το ξεφτιλισμένο
το ελεεινό το πάνελ
να... φανερώνεται και πάλι,
ξεδιάντροπα μπροστά μου,
κι αισθάνομαι μια μέγκαινη 
να σφίγγει τη καρδιά μου,
για τα παλιά εκείνα,
τα μόνιμα βάσανά μου.

Κάποτε τη συνήθισα αυτή
τη μακροχρόνια καταδίκη
που μου επέβαλε η ζωή
χωρίς βεβαίως δίκη
και υπομονετικά εξέτισα
σαν κωπηλάτης σε γαλέρες

του Μπαρμπαρόσα,
με τυχοδιώκτες, λέρες,
μα, και με ανθρωπιστές,
και με νοικοκυραίους,
με πολλούς δε αλλόθρησκους
Μουσουλμάνους Βουδιστές Εβραίους.

Παρότι μ' έπιανε ναυτία,

πολλές δεκαετίες φύγαν,

κι ενώ τη τύχη μου έβριζα
μ' έκπληξη είδα... κι είδαν,
ότι περιέργως τελικώς
παρά τα όσα υπέφερα

έμεινα, έγινα ναυτικός.

Απίστευτο για μένα ήταν

ότι απέκτησα την εμπειρία
να κουμαντάρω επιδέξια
στα δύσκολα, τα πλοία.

Σε τρικυμίες, όταν καιρός
άρχιζε να μας στριμώγνει,
με παροτρύνανε να πάρω

από τον πηδαλιούχο το τιμόνι.

"Αυτός που εξουδετερώνει"
λέγαν την λύσσα των κυμάτων".
δεν κάνω φίλε τον "Μαγγιώρο"
εκ ναυτών τάμαθα αγραμμάτων
και όχι εκ καθηγητών μου
πολυπτυχιοσπουδαγμένων,
ενίοτε παραθυροδιορισμένων.

Το σίγουρα απίστευτο ήταν
πως καπετάνιος απ' την Κρήτη,

τον κίνδυνο μούμαθε
να εντοπίζω με τη μύτη...

Ξενύχτης από τον τζόγο,
στη γέφυρα είχε ανέβει,
κι εκεί τρελάθηκα με κάτι
παράξενο που συνέβη,
σαπίλα μύρισε ζούγκλας,

χρόνια ταξίδευε στα μέρη αυτά, 
πλησιάζουμε φώναξε, ξυπνάτε,
κάπτεν είπαν, είναι ακόμα μακριά…''


Πού τόξερες Καπτά Μήτσο
ρωτούσαν με ενοχή λίγο μετά,
κάποιες οργιές ακόμη και

θάχαμε πέσει στα ρηχά ! ''

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (119)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Περίμενέ τη... θάρθει !

Απόφοιτος του δημοτικού
απ' το δημόσιο Περισσού,
γέννημα φτώχειας-καημού
και με νυχάκι στου μικρού
του δάκτυλου...... την άκρη,
δούλευα στη Νέα Μάκρη
θεληματάς μαγερολατζέρης
και κάποτε ο κουλοχέρης,
τ' αφεντικό ο κυρ Λευτέρης
λέει γουστάρεις καμαριέρης
(και εννοούσε καμαρώτος)
να πας στο πλοίο πούνε Πρώτος,*              *Μηχανικός
ο Λιάς ο γυναικαδελφός μου?
πιτσιρικάς είσαι, ρε φώς μου,
μα αν μείνεις άλλο εδώ πέρα
από την πείνα κάποια μέρα
θε να ψοφήσουμε κι οι δύο....

Συγκινημένος... τούπα αντίο,
σαν φεύγαμε απ' τον Περαία
εγώ κι η Μάρκου Πανωραία
η αδελφή του, που παρέα
την είχε φέρει ως τον ντόκο
να πάει στον άντρα της
τον μαστρο Λιά, τον ''Πρώτο''.

Έτσι, έφυγα απ' την Ελλάδα
και ξέχασα... τη φασολάδα
που είχα βασική τροφή,
η δε ορφάνια μου, κι αυτή,
εξαφανίστηκε...… γιατί,
στα πλοία δεν έχουνε μανάδες
ούτε βεβαίως και πατεράδες,
να σε προσέχουν μην κρυώσεις,
ξεσκέπαστος να μην ξαπλώσεις,
και ''μην κουράζεσαι χρυσό μου'',
το μεροκάματο του τρόμου
ήτανε σύντροφός μου
και ο κακός καιρός μου.

Από τη Δύση.... Ανατολή
και πάλι πίσω...πάλι εκεί,
και από Βορρά σε Νότο,
επέρασε…... ρε γαμώτο
ολάκερη φίλη-ε η ζωή μου...

Όσο για την ''ερωτική'' μου,
πλήρωνα πάντα εισιτήρια
κι έτσι καμιά μυστήρια,
αφού 'ταν όλες.... της δουλειάς,
δεν μούπε, πρέπει εσύ να πας,
τί κάθεσαι ?? να με ζητήσεις....
και το μπαμπά μου να γνωρίσεις !

Μα ομολογώ μες στην καρδιά,
σαν του 'δυσσέα τη κοπελιά
πάνω στο βράχο να προσμένει,
δεκάδες χρόνια κάποια μένει
κι ας ξέρω ότι δεν υπάρχει,
λέω, περίμενέ τη..... θάρθει !

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (73)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

    ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Τα Λευκά Καράβια

Τον μαστρο-Στάθη Μπαρμπαρέσσο
δεν έτυχε να τον γνωρίσω "εκ των έσω",
άκουσα να μιλούν γι αυτόν στα καφενεία
των ναυτικών τότε παλιά στην ανεργία,
της εποχής εκείνης τη μεγάλη "αργία"
που έπεσε σαν κύμα το πενήντα οκτώ*                           *1958 Ναυτιλιακή κρίση
σε ναυτικούς, πράκτορες και σε πλοία,
στης θάλασσας το κόσμο μεγάλη δυστυχία".

Έλεγε για τον μαστρο-Στάθη,
πως πρόωρα ο φουκαράς εχάθη,
ο καπτα-Μήτσος και με καμάρι
τόνιζε ότι μ' αυτό το "παληκάρι,
πριν βρούμε στη στεριά μιαν όαση
σεργιάνι κάναμε μαζί στην κόλαση,
άγρια παλέψαμε με τα κύματα,,
κι αν πέσαμε και σε κάποια κρίματα,
δε βαριέσαι... μικροαμαρτήματα"

Στου Ωνάση μπαρκάραμε ντουέτο,
Ιαπωνία μας στείλανε πακέτο
εμένα και τον μαστρο Στάθη,
λίγο πριν κείνη η κρίση πιάσει.

Ωνάσης !!! η πρώτη εταιρεία….
λευκά ‘ταν τα δικά της πλοία,
με τα "σενιόριτι τα μπόνους"*                                        *επίδομα παλαιότητος
οι ναυτικοί τους, απ’ τους μόνους
που αστακούς τρώγανε και γαρίδες,
και δεν μετρούσαν τις μερίδες
οι μαγαιρο-καμαρώτοι του Ωνάση !

Όμως αλίμονο αυτά έχουν περάσει.
τα άσπρα πλοία.. βαφτήκαν μαύρα,
λες και πενθούσαν "έτσι" όπως τάδα.
σαν έφυγε, "μπάρκαρε" ο Ωνάσης.
σύντομα ακολούθησε ο μάστρο Στάθης.
για τελευταίο μπάρκο, σε κείνο το καράβι
που δεν υπάρχουν άνθρωποι μέσα ή κάβοι,
γιατί ποτέ του δαύτο δεν ποδίζει*,                                  *πιάνει λιμάνι
κι αέναα... τους ωκεανούς γυρίζει.

Λες και παροπλίστηκε μιά εποχή
με του Ωνάση τη "φυγή",
σαν τα ποστάλια είχε παροπλιστεί
«Νέα Ελλάς» και «Φρειδερίκη»,
(μετά του πολέμου κείνη τη φρίκη)
π' αρμένιζαν με 'περηφάνεια
τα δυό μας μεγάλα υπερωκεάνια.

Στον μεσοπόλεμο και πριν
χωρίς ευχή «στο επανειδείν»
όχι απ' την Α' θέση της χλιδής,
κάθε φτωχός και δυστυχής,
σαν μετανάστης κατηφής,
εξέρασε απ’ τις κουπαστές* τους,                        *σαν πεζούλι στο πλάι του πλοίου
αφού 'πανε οι υπεύθυνοι γι αυτόν
μα κι άλλους, ένα μεγάλο χ@στους,
έτσι ταξίδεψε στους πέρα κόσμους,
με τη φτώχεια του μαζί στους ώμους !

Τί να σχολιάσεις, τί να πεις.. ; !
απ' Αυστραλία ομογενής
μούλεγε "...φίλε η Πατρίδα
δεν είναι αυτή που τώρα είδα.
θυμάμαι, σαν έφυγα ήταν άλλη...."

Με κ0ίταξε , κούνησε το κεφάλι,
την έκανε μουρμουρίζοντας,
τους κάποιους σιχτιρίζοντας.

_____

Αφιερώνεται στο φίλο μου Γ' μηχανικό Γιώργο Φωστήρα που κάναμε

τη βάρδια 12.00-04.00 στο Olympic Rock του Ωνάση (γέφυρα - μηχανή).

Ο μαστρο Γιώργος σκοτώθηκε μαζί με άλλα επτά μέλη του πληρώματος στην

έκρηξη του τάνκερ ΑΛ ΜΑΛΙΚ ΣΑΟΥΝΤ στις 9 Ιουνίου 1966 στη ΛΑ ΣΑΛΙΝΑ.

Σημειώσεις

Η συμφωνία του Ωνάση με τους Άραβες από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως “η συμφωνία του αιώνα».
Η συμφωνία που έκλεισε με τους Σαουδάραβες το 1953.
Ο Ωνάσης επιδίωξε να μεταφέρει προνομιακώς με δικά του πετρελαιοφόρα το 5% της συνολικής παραγωγής του πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Ήταν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και απίστευτα κέρδη.
Δύο ήταν τα σημεία-κλειδιά της συμφωνίας που προσέφερε ο Ωνάσης στους Σαουδάραβες:
- Οτι θα πληρώνει τους φόρους και δικαιώματα στη Σαουδική Αραβία για τη μεταφορά του πετρελαίου με τα καράβια του, σε αντίθεση με τις πετρελαϊκές εταιρείες, που το εκμεταλλεύονταν δίχως να δίνουν σεντίμι.
- Οτι θα χτίσει Ναυτική Ακαδημία στη Σαουδική Αραβία και απόφοιτοί της θα αξιοποιούνται στο στόλο του.
Η συμφωνία του Αριστοτέλη Ωνάση με το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Ιμπν Σαούντ καταργούσε τα κεκτημένα της Αράμκο, που υπεραμύνθηκε των δικαιωμάτων της με κάθε δυνατό μέσο.
«Φτάσαμε στο σημείο όλος ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, εκτός από την Ελλάδα, να είναι εναντίον μας» είχε πει πολλά χρόνια αργότερα ο πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση κ. Παπαδημητρίου. «Τώρα πια δεν ήταν ζήτημα απλώς των εταιρειών, αλλά των 54 κρατών, που έστειλαν στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας ψήφισμα διαμαρτυρίας. Ηταν φανερό ότι ο Ωνάσης είχε περάσει τη λεγόμενη "κόκκινη γραμμή" και άνοιγε πόλεμο όχι μόνο με τις 7 μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, αλλά και με τα κράτη στα οποία έδρευαν. Αυτό το χρονικό διάστημα βρήκαν ευκαιρία και μερικοί Ελληνες εφοπλιστές, να συμμετάσχουν στο μποϊκοτάζ εναντίον του».
Κι ενώ η διένεξη αναμενόταν να φτάσει στα δικαστήρια, ούτε η συμφωνία εφαρμοζόταν, ούτε δινόταν φορτίο στον Ωνάση από την Αράμκο, που εκμεταλλευόταν αποκλειστικά το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας.
Για 2, 5 έως 3 χρόνια τα καράβια του Ωνάση -με εξαίρεση αυτά που ήταν με παλιά ναυλοσύμφωνα- έμεναν δεμένα στα λιμάνια.
Διαπιστώνοντας το αδιέξοδο, ο υπουργός Οικονομικών της Σαουδικής Αραβίας διαμήνυσε στον Ωνάση ότι καλύτερο θα ήταν να καταργηθεί η συμφωνία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν εφαρμοζόταν. Προτάθηκε στον Ελληνα εφοπλιστή να αξιοποιήσει το 50% της θαλάσσιας ουδέτερης ζώνης μεταξύ Σ. Αραβίας και Κουβέιτ, στην οποία δεν είχε καμία ανάμιξη η Αράμκο.
Ο Ωνάσης, θεωρώντας ότι αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν ξανά απέναντι στο αρραγές μέτωπο των πετρελαϊκών εταιρειών, ζήτησε τη γνώμη των Αμερικανών για το θέμα της ουδέτερης ζώνης. Ενα μήνα αργότερα οι Αμερικανοί του απαντούσαν αρνητικά κι ο ίδιος αναγκαζόταν να αποσυρθεί κι απ' αυτήν την ακόμη πιο επικερδή πρόταση.
Η διαιτησία μπορεί να χάθηκε στη συμφωνία Ωνάση-Σαούντ, η τύχη όμως, που φάνηκε να έχει εγκαταλείψει για περίπου τρία χρόνια τον Eλληνα κροίσο, ήταν ξανά με το μέρος του.
Ο πόλεμος ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Αιγυπτίους ωφέλησε εμμέσως τον Ωνάση, γιατί ήταν από τους λίγους που είχαν μεγάλα καράβια, ικανά να διασχίσουν τους ωκεανούς.
Η διώρυγα του Σουέζ έκλεισε και έτσι τα καράβια έπρεπε να ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Ηταν μια χρονοβόρα διαδικασία και δύσκολη για τα μικρά καράβια, που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Αναγκαστικά προτιμήθηκαν τα καράβια του Ωνάση, που ανέπτυσσαν μεγάλες ταχύτητες, ήταν ασφαλή και είχαν δυνατότητες για να μεταφέρουν μεγάλα φορτία. Το παιχνίδι ήταν ξανά δικό του…

Μετά τη συμφωνία του Ωνάση με τη Σαουδική Αραβία ένα από τα καράβια
προς τιμήν των ονομάστηκε Al Malik Saud

* Αριστοτέλης Ωνάσης, 1900-1975, Έλληνας εφοπλιστής που υπήρξε παγκόσμια
διασημότητα, κυρίως στη δεκαετία του '60. Γνωστός για τις τολμηρές επιχειρηματικές
του κινήσεις, αν και τον θυμόμαστε περισσότερο για στις σχέσεις του με τη
Μαρία Κάλας και τη Ζακλίν .

* Ωνάσιες απόψεις και ρήσεις:

- Το μυστικό στις μπίζνες είναι να ξέρεις κάτι που κανένας άλλος δεν ξέρει.
- Κάθε κέρδος είναι μια αδικία σε κάποιον.
- Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Παύουν να είναι
ο σκοπός. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει
- Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
- Αν δεν υπήρχαν γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν σημασία.
- Ποτέ δεν κατάλαβα την προτροπή «την υπογραφή σου και το κάτω το κεφάλι σου
να προσέχεις που τα βάζεις». Έτσι χάνεις σίγουρα και στις δουλειές και στη ζωή.

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (125)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

            ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Μ' έναν στίχο και λίγη σκουριά

Τα δεμένα πλοία κρατούν ονόματα

        κι οι σκιές τους σαπίζουν τη θάλασσα...

                             Γεωργία Παπαμιχαήλ

Μιά μέρα αργία
χάζευα τη Γεωργία,
ποιήτρια στην οποία
έριχνα ματιές φουριόζες
με τις ωραίες πόζες
στο Πι-Σι ενώ συγχρόνως,
το πάλευα επιμόνως
μπας κι εύρω μίαν άκρη
γιατί κάποιο μου δάκρυ
προκάλεσε η ανάρτησή της,
με το καράβι αλήτης*                                  *Tramp, ελεύθερο
"Γρηγόρης"στη φωτογραφία
που 'ναι για μένα ιστορία,
αφού στην εφηβεία
δούλεψα εκεί μέσα
μ' αφέντες δίχως μπέσα...

Δημοτικού είμαι της τρίτης
και μετά μεγάλης λύπης,
τον στίχο της δύσκολα πιάνω,
αν μόρφωση είχα παραπάνω
μάλλον θα τάχα καταφέρει....

''Το μόνο, αυτός, που ξέρει'',
λένε για μένα είν' τα σκοινιά,
να κάνει κόμπους με αυτά,
τις μπίγες* ν' αρματώνει*                         *γερανών προετοιμασία
στα πόρτα* όταν ζυγώνει,                        *λιμάνια
να κατραμώνει* την κουβέρτα                *επαλείφει με πίσσα
και να καπνίζει αβέρτα,
να βάφει να ματσακονάει*                       *αποσκωρίαση
και στο λιμάνι όταν πάει,
να τρέχει στα πορνεία
μ' όλη την κομπανία
των άλλων κολασμένων
των καταδικασμένων
να ζουν μες τις γαλέρες...

Τις πέτρινες τις μέρες
μου θύμισε η Γεωργία....
Τί 'ταν κι αυτή η αργία !!!

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ - Νο 126

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

      ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Του κάβου το παράθυρο

Φίλη μου ψηφιακή
η βραβευμένη
Βίκη Τσιμπιρλή
ποιήτρια,
αναμφίβολα καλή,
ανήρτησε φωτογραφία
στο φέιςμπουκ η οποία
στον κύκλο των ποιητών,
πούμαι από σπόντα
είς των μελών,
τάραξε τo νου πολλών
απόμαχων ναυτικών...

Ζήλεψα την φωτογραφία
κι απ' την ευγενική κυρία
που την είχε αναρτήσει
ζήτησα να με αφήσει
να γράψω ότι μου θυμίζει,
γιατί την μνήμη μου κεντρίζει
τούτη η ρομαντική εικόνα
από τον εικοστό αιώνα...

Έτσι μετά παρέλευση ετών

γυρνώ σε εποχή δεινών
κι από του κάβου το παράθυρο
βλέπω έναν ήλιο διάπυρο
πανέμορφη μιά εικόνα
και με ρομαντισμό τη Μόνα
θα έπρεπε 'γω να σκεφτώ...
που τόσο πολύ την αγαπώ.

Μ' αλλοίμονο...
στον ναυτικό
αλλιώς δουλεύει το μυαλό
πουν' ταραγμένο απ' τον χαμό
στις μάχες με τη φύση,
και δυστυχώς θα του θυμίσει,
φουρτούνες, ιδρώτα, σκοτωμούς,
καυγάδες και τραυματισμούς....

Δεν είν' παράθυρο γι αυτόν,
είναι η τρύπα των σκοινιών
μπαρούμας, κάβου και βιλάι,

κει δυστυχώς...δεν μας φυλάει
πάντα ο Άγιος στα ρεμέτζα*
όταν φερμάρουνε οι κάβοι,
αυτό που λέμε είναι τέζα.

Και όπως πιο πριν είπα,
ο ναυτικός βλέπει μιά τρύπα
συν ήλιο, που τον στραβώνει,
τον ήλιο αυτόν που καμακώνει
κάθε ναυτίλος απ' την μπάντα
με τη διόπτρα και εξάντα,
με χρόνο Γκρήνουϊτς αβάντα,
όταν τον δίσκο κατεβάζει
και με Μαρτέλλι* στίγμα βγάζει
ή με τον Ραζηκότσικα*
για να μαζέψει μπόσικα*
από την έκπτωση του πλοίου
την πλώρη του οποίου
ο ήλιος κατευθύνει
κι η επιστήμη κείνη
που δανεικό του δίνει
τύπο τριγωνομετρίας,
εκ της αστρονομίας,
βεβαίως μ' Αλμανάκ* και Νόρις*
ώστε αυτός επί ίσοις όροις
να πολεμά τα ρεύματα
και τα κακά τα πνεύματα
που κρύβει ο ωκεανός,
ρεύμα εχθρός, πουν΄ορατός
μόνο απ' τη γέφυρα επάνω
απ' τον εκάστοτε βαρδιάνο.....

Μέθοδο "Μάρκ" λένε αυτή
το στίγμα να υπολογιστεί,
διαδικασία βαρετή,
αλίμονο καθημερινή.

Τώρα θα πούνε οι μοντέρνοι
μάς δορυφόρος μας πηγαίνει
τι μας τσαμπουνάς τα ίδια
αυτά τ' αρχαία εγχειρίδια
πούχουμε πλέον καταργήσει ?''

Αν η γεννήτρια θα σου σβήσει
ή μουγκαθεί ο δορυφόρος

τι κάνει ο θαλασσοπόρος ?
ειρωνικά...ο ήλιος θα γελάσει
που δεν θα ξέρει πως να φτάσει,
ο θαλασσόλυκος αυτός,
ο δορυφορο-ψηφιακός !

Του κάβου το παράθυρο
μου θύμισε και τον άπειρο
τον σκοτωμένο δόκιμο
πούχε θητεία ευδόκιμο...

Συγχαρητήρια είχε δεχτεί
απ' τον εφοπλιστή
μέσω του τηλεγραφητή
αφού 'χε πρώτα σκοτωθεί,
από τον κάβο πούχε σπάσει
και τη ζωή του είχε χάσει.....



Σημειώσεις:

* Ναυτιλία και ναυτίλοι : είναι η τέχνη του να γνωρίζεις, µέσα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, που βρίσκεσαι και τι πορεία πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις στον προορισµό σου.

* στα ρεμέτζα* *ρεμέτζο, διαδικασία να δεθεί το πλοίο στη προβλήτα

* Martelli's navigational tables : Μέθοδος εύρεσης στίγματος (a rapid method of finding the position line and solving spherical triangle problems)

* Ναυτιλιακοί πίνακες Ραζηκότσικα : Μέθοδος εύρεσης στίγματος

* nautical almanac : Βοηθητικό βιβλίο για την εύρεση στίγματος (is a publication describing the positions of a selection of celestial bodies for the purpose of enabling navigators to use celestial navigation to determine the position of their ship while at sea.

* Norie's Nautical Tables Βοηθητικό βιβλίο για την εύρεση στίγματος (method of finding the position Line)

* Marc De Saint-Hilaire Ο Γάλλος ναυτίλος που κατά λάθος ανακάλυψε την μέθοδο που επί αιώνες έκανε δυνατό τον ασφαλή διάπλου των ωκεανών, όπου εκεί βλέπεις μόνο ουρανό και θάλασσα...

* για να μαζέψει μπόσικα *να επαναφέρει το καράβι στη σωστή πορεία.

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ - Νο 131

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

            ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ

Η Τραμουντάνα

Η τραμουντάνα
λυσσομανάει...
βίαια το γκέηλ*                          *θύελλα
μάς κτυπάει,
ενώ η θάλασσα
με τα ''βουνά'' της,
τα ωκεάνια
τα κύματά της
το λίμπερτυ*                               *φορτηγό
κάνει να μποτζάρει*                 *κλυδωνίζεται
να αγωνίζεται
να μην μπατάρει..

Η τραμουντάνα*
πολύ τσιτώνει,                            *βόρειος άνεμος
και πότε λυγάει
πότε τεντώνει
τη πάνω κεραία
του Μαρκόνη.*                            *ασυρματιστή

Η θύελλα
λες δοκιμάζει
την αντοχή τους
κεραία - καράβι,
όπου κι αυτό
αγκομαχάει,
κι η μηχανή του
πάει δεν πάει.....

Στ' άλπουρα μάχη
δίνει η κεραία..
μια όπερα επική
μοιραία
παν' στο κρεσέντο της
θυμίζει,
καθώς τον άνεμο
αυτή σκίζει,
χτυπιέται, σφαδάζει,
κι όπως σφυρίζει
νότες ολόγυρα
σκορπίζει...

Τρελάθηκα είπα,
ήρθε η σειρά μου,
τάνγκο αρτζεντίνικο.....
ακούν τ' αυτιά μου.

Η τραμουντάνα
με καλοπιάνει
και πα' στα μούτρα μου
σταγόνες βάνει
από 'να κύμα
που βίαια εθραύστη
επάνω ……..
στον κυματοθραύστη,
σαν νάθελε
να με ξυπνήσει,
σαν νάθελε
να μου θυμίσει,
πα' στη βαρδιόλα
που κρατιόμουν,
πως έπρεπε
να τη θυμόμουν,
εκείνη εκεί
την άγνωστή μου,
από τη σύντομη
παραμονή μου
στο Μοντεβίδεο,
Ουρουγουάη,
όταν για μπόγκερ*                           *καύσιμα μηχανής
είχαμε πάει... 

Σε καμπαρέ
την πρωτοείδα
στην λεωφόρο
Αγρασιάδα Αβενίδα
μιά νύχτα πούχα
εκεί αράξει
μία Λατίνα
είχε αρπάξει
τη σκέψη μου
τη καρδιά μου,
τα λογικά μου!

Η τραμουντάνα
θα προξενήσει
ζημιά στο λίμπερτυ,
η μηχανή θα σβήσει
και πα στα βράχια
θα το τσακίσει,
λες κι ήθελε
να το βασανίσει,
σαδιστικά
πριν το βυθίσει.....

Τα τελευταία
μηνύματά μου
που βγήκαν
απ' την καρδιά μου,
δεν ήταν
παρά ευχή,
για νάβρω,
την ''αμαρτωλή'',
την κονσομάνα
Ουραγουανή,
στην κόλαση 
να μ' υποδεχτεί,
στην κόλαση
που οι ναυτικοί,
θήτευσαν
την στεριανή,
οι κολασμένοι
δηλαδή
πηγαίνουν
να συνεχιστεί
η εξορία τους,
μιά απ’ τα ίδια εκεί....

Λένε κι ευχαριστώ,
ευχαριστώ πολύ,
τιμωρημένοι μεν
αλλά διαρκή
θα έχουνε
τώρα μπουνάτσα,
στον εαυτό τους
λεν μπαγάσα
την έσκασες
στη Τραμουντάνα
που αρόδου*                             *αγκυροβόλιο
ή και σε ντάνα*                        *μόνιμο αγκυροβόλιο
σε άγχωνε….
η π@@@άνα   

*Μοντεβιδέο : Είναι η πρωτεύουσα, η μεγαλύτερη πόλη και το κυριότερο λιμάνι της Ουρουγουάης. Ο πληθυσμός του Μοντεβιδέο σήμερα υπολογίζεται σε 1.449.900 στην ίδια την πόλη και 1.723.300 στη μητροπολιτική περιοχή. Από άποψη καταβολών, περίπου ο μισός πληθυσμός της πόλης κατάγεται από την Ιταλία, ενώ σημαντικό ποσοστό των υπολοίπων προέρχεται από άλλες χώρες της Ευρώπης (συνολικά 88%). Ο πληθυσμός του Μοντεβιδέο αποτελεί το 44% του πληθυσμού της Ουρουγουάης και η επαρχία Κανελόνες που το περιβάλλει, ουσιαστικά τα προάστια του Μοντεβιδέο και η κοντινή του ύπαιθρος, ένα πρόσθετο 12%. Οι αυτόχθονες κάτοικοι της Ουρουγουάης εξοντώθηκαν κατά την περίοδο του αποικισμού και ουσιαστικά δεν υπάρχουν απόγονοί τους σήμερα. Πέντε τοις εκατό του πληθυσμού είναι μιγάδες (ανάμιξη αυτόχθονων και Ευρωπαίων) και 4% αφρικανικής καταγωγής, όμως πρόκειται για κοινότητες που είναι περιθωριοποιημένες. Παρόλο που η μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού είναι είτε καθολικοί είτε μη θρησκευόμενοι, υπάρχει επίσης μία πολύ αφομοιωμένη αλλά δραστήρια εβραϊκή κοινότητα που αριθμεί γύρω στις 40.000.

* Τραμουντάνα, είναι το κλασικό όνομα που δίνουν οι ναυτικοί της Μεσογείου στον Βόρειο άνεμο. Προέρχεται από το λατινικό trans-montanus, που σημαίνει ο «ύπερθεν των ορέων» (ή σε ελεύθερη απόδοση ο «βουνίσιος»), σε σχέση με την οροσειρά των Άλπεων που για τους Λατίνους σημάδευε τον Βορρά. Στην Καταλονία, τη Μαγιόρκα και σε μερικές περιοχές της νότιας Γαλλίας ο όρος υπονοεί και τον Βορειοδυτικό άνεμο. Στα Ιταλικά, tramontana ονομάζεται επίσης και «το αστέρι πάνω από τα βουνά», δηλαδή ο Πολικός Αστέρας.

Στα Γαλλικά και Ιταλικά, η έκφραση «έχασα την τραμουντάνα» σημαίνει «έχασα τον προσανατολισμό μου», «έχασα το μπούσουλα» (μπούσουλας = πυξίδα).



















10