ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΒΟΣ
Από τον λόφο του Σκουζέ
που παίζαμε με το γειτονάκι τον Μικέ,
ενενηνταχρονο-παλιόγερος μωρέ,
εξόριστος στο νοικιασμένο ρετιρέ,
δηλαδή τρόπος του λέγειν ρετιρέ,
αυθαίρετο είναι πλυσταριό,
που ένα λαμόγιο μηχανικός
σε γκαρσονιέρα μετέτρεψε χωρίς αιδώ.
Εξ ανάγκης συγκατοικήσαμε
Κρητικό κοκόνι*, εγώ, και παρελθόν,
ναι.... το παρελθόν, το μόνο πια που ζεί,
έτσι μαζί νοικιάσαμε το πλυσταριό λοιπόν.
Λένε πως έχω ο ξεμωραμένος μεγάλο χούι,
αν και ουδείς αυτές ακούει, να λέω ιστορίες,
από ταξίδια σε Αφρικές κι Ασίες,
σ' Αμερικές, Ιαπωνο-Κίνες και Αυστραλίες.
Ας μην τ’ ακούει είπα, κανείς"... θα τα πω σε μένα
και στο παρελθόν που είναι φίλος μου
όλα τα πούζησα.... χαρτοκαλάμαρο θα τα διηγηθώ...
θ' ακούει και η Λουλού, ο σκύλος μου !
Διάλεξα πρώτη, να πω στους τρεις μας, μία μικρή ιστορία
π' άρχισε μ' ύπουλη μπουνάτσα, με ψόφου κρύο,
και με μεταφορά δυό ειδών πετρελαιοπαράγωγα,
για το Μανάος στον Αμαζόνιο, εύφλεκτο κωλοφορτίο
και με το πλήρωμα κρυφο-τσιγαροφορτωμένους
για να κοντραμπαντάρουμε όλοι στη Βραζιλία.
Του Αη Νικόλα (για μας αργία), ήταν η μέρα....
που μες της αρπαχτής τα πειρατικά τα πλοία,
τα πολυεθνικά τα ξένα.... όσο μπορούσα απέφευγα
να κάνω υπερωρία γιατί παλιά είχα σωθεί
από τον Άγιο και βγήκα ο μόνος σώος στην ακτή,
απ' το μινεραλοπετρελαιοφόρο "Σάουθ Ση"
όταν το μπόμπρουμ* απ' έκρηξη φλεγόταν
γιατί 'χε το φορτίο "νάφθα"υπερθερμανθεί,
κι εγκαταλείψαμε το πλοίο, οι χέστ@δες,
όπως μας είπαν, αυτοί που μείναν οι τολμηροί
όμως εμείς τους είπαμε μα@@κες,
που κινδυνέψαν την ίδια τους τη ζωή,
ενώ 'χε διατάξει ο Αμερικανός καπτάνιος
αμπάντον σίπ", ο σώζων εαυτόν σωθήτω δηλαδή.
Καραβοτζόνκης και με θαλασσοστερητικό σύνδρομο
μιλούσα σε μένα και στο σκύλο μου, για το παρελθόν μου
καμιά εκατοστή, ίσως διακοσαριά, ίσως ακόμη κι άλλες,
της θαλασσοιστορίες που ανέσυρα στίβοντας το μυαλό μου,
και σκέφτηκα να τις μεταφέρω στο βιβλίο αυτό,
που το διαβάζω ίσως μόνο εγώ…. μπα σε καλό μου !
____________________________________________________
Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα με τον γενικό τίτλο
"Τα παραμιλητά της Μέρας" που βρίσκονται χύμα αραγμένα
στο προσωπικό ημερολόγιο του Π. Ματαράγκα, τα ψηφιακά
επιμελείται η Αληκτώ*.
* Αληκτώ, η χθόνια θεά που κατοικούσε στον Άδη και κατεδίωκε
όσους διέπρατταν ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής
αρμονίας και τους τιμωρούσε.
* Λυσσάρι, Για τις λέξεις με εισαγωγικά θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον Νοστράδαμο.
που παίζαμε με το γειτονάκι τον Μικέ,
ενενηνταχρονο-παλιόγερος μωρέ,
εξόριστος στο νοικιασμένο ρετιρέ,
δηλαδή τρόπος του λέγειν ρετιρέ,
αυθαίρετο είναι πλυσταριό,
που ένα λαμόγιο μηχανικός
σε γκαρσονιέρα μετέτρεψε χωρίς αιδώ.
Εξ ανάγκης συγκατοικήσαμε
Κρητικό κοκόνι*, εγώ, και παρελθόν,
ναι.... το παρελθόν, το μόνο πια που ζεί,
έτσι μαζί νοικιάσαμε το πλυσταριό λοιπόν.
Λένε πως έχω ο ξεμωραμένος μεγάλο χούι,
αν και ουδείς αυτές ακούει, να λέω ιστορίες,
από ταξίδια σε Αφρικές κι Ασίες,
σ' Αμερικές, Ιαπωνο-Κίνες και Αυστραλίες.
Ας μην τ’ ακούει είπα, κανείς"... θα τα πω σε μένα
και στο παρελθόν που είναι φίλος μου
όλα τα πούζησα.... χαρτοκαλάμαρο θα τα διηγηθώ...
θ' ακούει και η Λουλού, ο σκύλος μου !
Διάλεξα πρώτη, να πω στους τρεις μας, μία μικρή ιστορία
π' άρχισε μ' ύπουλη μπουνάτσα, με ψόφου κρύο,
και με μεταφορά δυό ειδών πετρελαιοπαράγωγα,
για το Μανάος στον Αμαζόνιο, εύφλεκτο κωλοφορτίο
και με το πλήρωμα κρυφο-τσιγαροφορτωμένους
για να κοντραμπαντάρουμε όλοι στη Βραζιλία.
Του Αη Νικόλα (για μας αργία), ήταν η μέρα....
που μες της αρπαχτής τα πειρατικά τα πλοία,
τα πολυεθνικά τα ξένα.... όσο μπορούσα απέφευγα
να κάνω υπερωρία γιατί παλιά είχα σωθεί
από τον Άγιο και βγήκα ο μόνος σώος στην ακτή,
απ' το μινεραλοπετρελαιοφόρο "Σάουθ Ση"
όταν το μπόμπρουμ* απ' έκρηξη φλεγόταν
γιατί 'χε το φορτίο "νάφθα"υπερθερμανθεί,
κι εγκαταλείψαμε το πλοίο, οι χέστ@δες,
όπως μας είπαν, αυτοί που μείναν οι τολμηροί
όμως εμείς τους είπαμε μα@@κες,
που κινδυνέψαν την ίδια τους τη ζωή,
ενώ 'χε διατάξει ο Αμερικανός καπτάνιος
αμπάντον σίπ", ο σώζων εαυτόν σωθήτω δηλαδή.
Καραβοτζόνκης και με θαλασσοστερητικό σύνδρομο
μιλούσα σε μένα και στο σκύλο μου, για το παρελθόν μου
καμιά εκατοστή, ίσως διακοσαριά, ίσως ακόμη κι άλλες,
της θαλασσοιστορίες που ανέσυρα στίβοντας το μυαλό μου,
και σκέφτηκα να τις μεταφέρω στο βιβλίο αυτό,
που το διαβάζω ίσως μόνο εγώ…. μπα σε καλό μου !
*Κρητικό κοκόνι : ράτσα σκυλιού
που υιοθέτησα από το κυνοκομείο Ηρακλείου Κρήτης
*Abanton ship : Εγκατάλειψη πλοίου
Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα με τον γενικό τίτλο"Τα παραμιλητά της Μέρας" που βρίσκονται χύμα αραγμένα
στο προσωπικό ημερολόγιο του Π. Ματαράγκα, τα ψηφιακά
επιμελείται η Αληκτώ*.
* Αληκτώ, η χθόνια θεά που κατοικούσε στον Άδη και κατεδίωκε
όσους διέπρατταν ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής
αρμονίας και τους τιμωρούσε.
* Λυσσάρι, Για τις λέξεις με εισαγωγικά θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον Νοστράδαμο.
apo trello ki apo mikro...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.