Φεβρουάριος 22η 2019, Τα παραμιλητά της Μέρας

   
     Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Από το σπίτι του θείου Τάκη, Στυμφαλίας, στη Κυψέλη,
                  [κατέβαινα, να παίξω μπάλα, στην Αγίας Ζώνης... πότε Καλλιφρονά,
και πότε Κύπρου που ήταν τα γήπεδά μας στα δυό παράλληλα στενά...
    [τότε μετά την Κατοχή, πριν να γεμίσει η Αθήνα από διαμερισματοκλουβιά...

Εκεί στην υπεραιωνόβια μάντρα του σημερινού Ασύλου Ανιάτων,

               [με κιμωλία, γράφαμε γκολπόστ, να τα φυλά ο τερματοφύλακάς μας,
και αγνοούντες το τι μας περιμένει κλωτσούσαμε τη μπάλα από κάλτσες
                 [καταφχαριστημένοι, παρότι κατάκοποι και μ' άδεια τη κοιλιά μας.

Δεν μάθαμε ποτέ, μήτε ρωτήσαμε… και ούτε καν κοιτάξαμε,
                               [το τί υπήρχε πίσω απ' την πλάτη της γερασμένης μάντρας..

Άλλαξα γειτονιά και πήγα σ' άλλη σώγαμπρος, περάσαν χρόνια,
              [και κάποια μέρα, καθώς ο ρυμοτόμος εγγονός, κιόλας κατζάμου άντρας,
συζήταγε μεγαλοφώνως με τη παρέα του φίλους μηχανικούς
                                                                          [μες το σαλόνι μας περί ανέμων και υδάτων,
άκουσα  να μιλούν για τα διατηρητέα διαφόρων Ελληνοτουρκοφράγκων
                                                                                [και κάποιος ανέφερε το Άσυλο Ανιάτων.

Πετάχτηκα σαν αίλουρος ο ραμολής, "ξέρετε για τη μάντρα μου...?",
                                     [ξεφώνισα, με κοίταξαν περίεργα κι ο εγγονός μου απορημένος,
"τι κρύβεται πίσω από δαύτη συνέχισα, κομμάτι είναι απ' τη ζωή μου",
                                                             [και τότε κατάλαβαν το πόσο ήμουν συγκινημένος.

Ο αρχιτέκτονας Σεχιώτης πήρε τότε τον λόγο, και μούπε ότ' ήθελα να μάθω,
                                                  [όλα τα περί του κτίσματος τούτου δηλαδή απ' την αρχή, 
από την ίδρυση σχεδόν του κράτους μας κι από τα χρόνια του Όθωνα,
                      [που η ιστορία του τόπου μας, μ' αυτό το χώρο παράλληλα έχει πορευτεί. 
                                                
     "Η μάντρα, που 'σεις πιτσιρίκοι, ζωγραφίζατε γκολπόστ, είναι μιας έπαυλης
                    [που χτίστηκε από τους αρχιτέκτονες Εδουάρδο Σάουμπερτ και Σ. Κλεάνθη,
     το 1831 για τον φιλέλληνα ναύαρχο Πάλτνετ Μάλκολμ,
                                                       [με υλικά τα οποία έφερε από την Μάλτα όπως και άνθη.

     Μετά τον ναύαρχο, κατοικήθηκε από τον πρέσβυ της Γαλλίας Πικατόου,
                                                 [εν συνεχεία απ' τον Πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Τρικούπη,
     από τον μεγάλο λογοτέχνη Δημήτριο Ροδοκανάκη,
            [κι είναι γνωστόν πως κάθε λογής προσωπικότητα πέρασε από τη βίλα ετούτη.

     Τον ευχαρίστησα βγήκα απ΄το δωμάτιο, γύρισα στη πολυθρόνα μου,
                                                                 [κι έβλεπα τούρκικο με χανούμ από το χαζοκούτι..

     Σε λίγο βλέπω έναν απ' τη παρέα του εγγονού μου,
                                                                   [συγκεκριμένα τον πολεοδόμο Τάσο Δεμερούτη,
     νάρχεται χαμοχελαστός σιμά μου και να μου λέει, "...σού έκρυψε ο Σεχιώτης,
                                                                             [όπως και άλλοι, δι' αγνώστου λόγου και αιτίας,
     ότι πέραν των "Βιπς" γειτόνων του γήπεδού σας, χρόνια έζησε στην έπαυλη,
          [η Αμερικανίδα εγγονή του κυβερνήτη της Πενσυλβάνια, η Δούκισα της Πλακεντίας,
     στα καθ' ημάς Σοφί ντε Μαρμπουά - Λεμπρέν (Sophie de Marbois-Lebrun)
                           [φιλέλλην με μεγάλη οικονομική συνεισφορά στον απελευθερωτικό αγώνα,
     πουλώντας μέχρι τα κοσμήματά της και δρον μέλος του Φιλελληνικού Κομμιτάτου,
            [με δράση άγνωστη στους πολλούς μιας ηρωίδας του κρίσιμου για 'μας 19ου αιώνα.

συνεχίζεται

. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα με τον γενικό τίτλο
  "Τα παραμιλητά της Μέρας" που βρίσκονται χύμα αραγμένα
  στο προσωπικό ημερολόγιο του Π. Ματαράγκα, τα ψηφιακά  
  επιμελείται η Αληκτώ*.

* Αληκτώ, η χθόνια θεά που κατοικούσε στον Άδη και κατεδίωκε όσους διέπρατταν
ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής αρμονίας και τους τιμωρούσε.


   apotrello ki apo mikro...