Μικρός το Τέξας έβλεπα στο χάρτη,

κι έλεγα μιά μέρα θάρθει,

που θα βρεθώ εγώ κει πέρα,

και να που έφτασε η μέρα,

να φτάνουμε κει με το βαπόρι,

που δούλευα μέσα εκεί με ζόρι

χαμάλης που μούβγαινε το λάδι,

γι’ αυτό σαν έπεσε το βράδυ,

χωρίς πάσο νάχω με βούλα,

την κοπανάω εγώ στη ζούλα,

με δυό σώβρακα υπό μάλης,

το χαμαλίκι τέρμα κι ο χαμάλης,

και για το “σίτυ” παίρνω δρόμο,

ξεγελάω με τρικ τον αστυνόμο

(μπεκρόπινε στη πύλη ο μιγάς)

πάω Μπομόντ ευθύς με “μπας”,

(στο Beaumont, στην ξένη γλώσσα),

μου τη πέφτει και μιά κλώσσα

που ήταν στο δίπλα κάθισμά μου,

δεν μούφταναν τα βάσανά μου,

δεν είναι είπα ώρα για τα ερωτικά μου,

προέχει το σχέδιο, το εν εξελίξει,

κι όταν το “μπας” θα σταματήσει,

πάω καουμπόυδες να βρώ

που είχα γινάτι απο παιδί μικρό,

να πιώ ουίσκια στο σαλούν,

με Χένρυ Φόντα, Ρόρυ Καλχούν,

Τρινιτά, Τζάνγκο, Τζουλιάνο Τζέμα,

και να πάρω αν μπορέσω ένα βλέμμα,

της “Οκλαχόμα Κρούντ” Φαίη Νταναγουέη !

Ξύπνα ρε μούτσε, 7 η ώρα λέει…. έι…. έι…..

δις με σκουντάει το καθίκι, δυνατά,

ποιος περιμένεις να σου κάνει τη δουλειά;

βρωμάν οι τουαλέτες αμάν με σένα πια…..